Η φύση έχει σταθεί ιδιαίτερα γενναιόδωρη στη χωρά μας χαρίζοντας της μια πλούσια γκάμα από αρωματικά φυτά και δίνοντας στους έλληνες Bartenders ένα συγκριτικό πλεονέκτημα για να ξεχωρίσουν για αυτό και αξίζει να τους χαρίσουμε λίγο από το χρόνο μας
Λέγοντας φυτά του Bar εννοούμε βρώσιμα αρωματικά φυτά που μπορούμε να τα συντηρήσουμε στο Bar μας φρέσκα είτε για Garnish είτε για να αρωματίσουμε μέσα ένα κοκτέιλ. Ορισμένες γλάστρες σε μια γωνιά ή σε ένα παράθυρο θα μας εξασφαλίσουν πρώτη υλη και ευελιξία για να δημιουργήσουμε, χωρίς να χρειαζόμαστε πολύ χώρο στο ψυγείο ή κάποια ιδιαίτερη συντήρηση.
Μέντα
Η μέντα είναι ένα από τα πιο γνωστά βότανα στον κόσμο. Καλλιεργείται παντού και χρησιμοποιείται για να νοστιμίσει σχεδόν οτιδήποτε. Κατάγεται από την Ασία και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
Το όνομα μέντα προέρχεται από το λατινικό mentha, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το αρχαιοελληνικό μίνθη. Συναντάται και με την ονομασία ηδύοσμος. Είναι πολυετές φυτό, ποώδες και αρωματικό, της οικογένειας των χειλανθών των εύκρατων περιοχών. Έχει χαρακτηριστικά τετράγωνα στελέχη με ζαρωμένα, λογχοειδή φύλλα και μικρά ροζ ή λευκά λουλούδια που ανθίζουν στα μέσα του καλοκαιριού.
Δυόσμος
Ο δυόσμος είναι είδος μέντας, το οποίο είναι ιθαγενές της Ευρώπης και της Νοτιοδυτικής Ασίας. Είναι πολυετές φυτό, με ωραίο, πράσινο και πλούσιο φύλλωμα, που φτάνει σε ύψος τα 30-100 εκατοστά. Έχει υπόγειες ρίζες και ορθωμένα τετραγωνικά στελέχη. Τα φύλλα έχουν μήκος 3-5 εκατοστά, είναι λογχοειδή ή επιμήκη-λογχοειδή, είναι βαθιά χωρισμένα γύρω γύρω, λίγο τριχωτά και με μυτερές άκρες
Τα άνθη έχουν χρώμα λιλά, είναι μικρά και τοποθετημένα κυκλικά, σε τελικό κυλινδρικό στάχυ. Όλα τα μέρη του φυτού έχουν αρωματική, πιπεράτη μυρωδιά που διαφέρει από τη μυρωδιά της μέντας.Ο δυόσμος αυτοφύεται σε υγρά κυρίως λιβάδια. Υπάρχει παντού και σαν καλλιεργούμενο σε όλο τον κόσμο. Μαζεύεται όλο τον χρόνο, οι δε κυριότερες σοδειές είναι μία τον Ιούνιο και μία το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο.
Πολλαπλασιάζεται με υπόγειες ρίζες, μερικές φορές και από σπόρους. Αποξηραίνεται σε σκιά, σε θερμοκρασία κάτω από 35οC. Είναι από τα πιο διάσημα αρωματικά χόρτα και ένα είδος πασίγνωστο στην Ελλάδα, όπου το συναντάμε φυτεμένο σε γλάστρες, κήπους ή παρτέρια, στις πόλεις ή στην εξοχή.
Βασιλικός
Κατάγεται πιθανότατα από την Ινδία από την οποία ταξίδεψε
πριν από 4.000 στην Αίγυπτο, στην αρχαία Ελλάδα και τέλος στην Ευρώπη.
Σήμερα καλλιεργείται ως ετήσιο φυτό στη Γαλλία, Ιταλία, Αίγυπτο, Μαδαγασκάρη,
Ουγγαρία, Ινδονησία, Μαρόκο, Ισραήλ, Η.Π.Α. και στην Ελλάδα.
Φυτό ποώδες μονοετές καλλωπιστικό, με φύλλα ελλειπτικά και ωοειδή και άνθη άσπρα που σχηματίζονται στις κορφές των βλαστών. Το φυτό το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα σαν καλλιεργούμενο στους κήπους και στις γλάστρες των σπιτιών για την καλλωπιστική του αξία. Ανθίζει από την άνοιξη μέχρι το καλοκαίρι ανάλογα με την εποχή σποράς. Στην Ελλάδα επίσης, ευδοκιμεί ένα είδος βασιλικού, ο αθάνατος, ο οποίος διατηρείται δροσερός και πράσινος ακόμη και το χειμώνα.
Δεντρολίβανο
Θάμνος ιθαγενής της Ευρώπης, αυτοφυής στις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου, κοινός στους θαμνότοπους και τα χέρσα εδάφη, το δενδρολίβανο συναντιέται σπάνια σαν αυτοφυές στην Ελλάδα ενώ σαν κηπευτικό, είναι γνωστό σε όλους. Βρίσκεται κυρίως στις Άλπεις, Ανατολικά Πυρηναία, Τύνιδα, Μαρόκο, Ιταλία, Σικελία κλπ. και καλλιεργείται ως καλλωπιστικό σε όλο τον κόσμο. Είναι πολυετής, αειθαλής θάμνος που φθάνει, μέχρι το ενάμισι μέτρο ύψος. Τα φύλλα του είναι ελονοειδή, στενά, σκουροπράσινα και τα άνθη του μικρά ελαφρώς γαλάζια-μωβ. Τα άνθη βρίσκονται σε ομάδες από 2-10 στις μασχάλες των φύλλων και έχουν περίπου στο 1 εκατοστό μήκος.
Φασκόμηλο
Είναι ένας θάμνος ή δενδρόθαμνος, αυτοφυής στη Νότια Ευρώπη και τις Μεσογειακές χώρες που εισήχθη σχετικά πρόσφατα και αυτοφύεται ή ημιαυτοφύεται και σε ορισμένες περιοχές της Κεντρικής Ευρώπης.
Η φασκομηλιά είναι τόσο διαδεδομένη στην Ελλάδα, ώστε οι Γάλλοι την ονομάζουν «τσάι της Ελλάδας». Το φασκόμηλο κυρίως βρίσκεται στην Νότια Ελλάδα (Πελοπόννησο- Νησιά), αλλά γενικά στη χώρα μας υπάρχουν 20 είδη φασκόμηλου. Προτιμά ηλιόλουστες περιοχές και πετρώδη, άγονα εδάφη. Το ύψος του φτάνει τα 20-60 εκατοστά. Το κατώτερο μέρος είναι ξυλώδες. Η πάνω επιφάνεια των τετραγωνικών κλάδων καλύπτεται με βελούδινο τρίχωμα.
Θυμάρι
Το θυμάρι είναι λεπτό θαμνώδες φυτό με ύψος 10-30 cm. Τα κλαριά του είναι μικρά και ξυλώδη, ενώ τα φύλλα του έχουν μήκος 4-10 mm.
Τα άνθη του έχουν μήκος 3-7 mm και χρώμα ροζ ή λιλά. Όλα τα μέρη του φυτού έχουν μια ευχάριστη αρωματική μυρωδιά και γεύση. Από το φυτό χρησιμοποιούμε τα ανθισμένα κλαριά, αν και οι βοτανολόγοι προτιμούν τα μικρά φύλλα. Είναι αυτοφυές και το συναντάμε σε χώρες της Μεσογείου. Καλλιεργείται σαν φυτό σε γλάστρα και σαν φαρμακευτικό φυτό. Στην Ελλάδα είναι πολύ γνωστό για το άρωμά του αλλά και για τις πολυάριθμες θεραπευτικές ιδιότητές του. Η ελληνική κουζίνα επίσης, το τιμά ιδιαίτερα. Το συναντάμε συχνά σε άγρια κατάσταση. Υπάρχουν περισσότερες από 100 ποικιλίες θυμαριού, πολλές από αυτές καλλωπιστικές. Το θυμάρι μεγαλώνει εύκολα σε φτωχά πετρώδη εδάφη αλλά απαιτεί άφθονο ήλιο και καλή στράγγιση του εδάφους.
Ρίγανη
Η λέξη “ορίγανον” προέρχεται από το ελληνικό “όρος” και το “γκάνος” που σημαίνει λαμπερό, άρα, ορίγανον σημαίνει λαμπερό βουνό. Η ρίγανη είναι ιθαγενής της Ευρώπης και έχει εγκλιματιστεί στη Μέση Ανατολή. Είναι αρωματικό ποώδες, πολυετές και θαμνώδες φυτό, που ευδοκιμεί σε ασβεστολιθικά εδάφη κοντά στη θάλασσα. Περίπου το 75% των ειδών της ρίγανης βρίσκονται στην ανατολική περιοχή της μεσογείου και ελάχιστα στη δυτική. Στην Ελλάδα φύεται στα πιο άνυδρα και ανεμοδαρμένα βουνά και νησιά της χώρας μας, από την Κρήτη στην Πελλοπόνησο μέχρι τη Μακεδονία, καθώς και στα περισσότερα νησιά μας.
Έχει ύψος 20-80 εκ. και φύλλα αντίθετα, μήκους 1-4 εκ. Αναπτύσσεται καλά σε εδάφη με pH 6-9 και μπορεί να αναπτυχθεί, όταν καλλιεργείται, ακόμα και σε πολύ φτωχά, ξηρά και πετρώδη εδάφη. Τα άνθη της έχουν χρώμα άσπρο-μώβ και ανθίζει από Ιούνιο κυρίως μέχρι Αύγουστο, ανάλογα με την περιοχή.
Αρμπαρόριζα
Το όνομα της αρμπαρόριζας προέρχεται από τις λέξεις erba + roza, που στα ιταλικά σημαίνει χόρτο με ρόδινο χρώμα. Είναι σκληρός θάμνος, με ύψος 0,30-0,70 εκ., που προέρχεται από τη νότια Αφρική και καλλιεργείται στην Αλγερία, Αίγυπτο, Κένυα και Μαρόκο.Στην Ελλάδα, μπορεί να καλλιεργηθεί σε παραθαλάσσιες τοποθεσίες της Πελοποννήσου και των νησιών. Είναι πολυετές ποώδες φυτό με τρυφερούς βλαστούς, οι οποίοι δεν ξυλοποιούνται. Αναπτύσσεται πολύ γρήγορα. Οι ιδιότητες της Αρμπαρόριζας είναι πολλές και εξαιρετικές
Τα φύλλα έχουν γκριζοπράσινο χρώμα με οδοντωτές απολήξεις, είναι χνουδωτά, με πολύ μεγάλες εγκολπώσεις και έντονο άρωμα όταν τριφτούν. Τα άνθη του φέρονται σε ταξιανθία τύπου σκιαδίου και έχουν 5 πέταλα. Τα χρώματα που συναντάμε στα άνθη του είναι στις αποχρώσεις του ροζ και του μωβ.
Αγαπά τις φωτεινές και τις ημισκιαζόμενες θέσεις. Προτιμά το ελαφρύ έδαφος (πλούσιο σε άμμο) ώστε να αποστραγγίζει πολύ καλά. Οι ρίζες του δεν ανέχονται την υπερβολική υγρασία.Όταν αναπτύσσεται στο έδαφος ενός κήπου, καλό είναι να ποτίζεται ανά 5-20 ημέρες ανάλογα με την εποχή και τις τοπικές συνθήκες θερμοκρασίας, σκίασης κλπ.Όταν αναπτύσσεται σε γλάστρες τότε τα ποτίσματά του θα πρέπει να είναι πιο συχνά, ανά 1-7 ημέρες. Είναι ευαίσθητη στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.
Λουΐζα
Η λουίζα προέρχεται από τη Νότιο Αμερική και συγκεκριμένα από τη Χιλή και του Περού και καλλιεργείται για τα αρωματικά της φύλλα. Έχει ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό, καθαρό, φρουτώδες άρωμα που μοιάζει με εκείνο του λεμονιού.Είναι θάμνος φυλλοβόλος, με ύψος δύο μέτρων, λογχοειδή φύλλα με χαρακτηριστικό άρωμα και άνθη με χρώμα πράσινο και μοβ. Αγαπάει τον ήλιο, αντέχει αρκετά στην παγωνιά. Αναπτύσσεται καλύτερα σε ουδέτερα ή ελαφρά όξινα εδάφη που είναι πλούσια σε οργανική ύλη. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα στις αρχές Μαρτίου και χρειάζεται κλάδεμα όταν πέσουν τα φύλλα της, το φθινόπωρο.
Λεβάντα
Η λεβάντα χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες. Με το διακριτικό άρωμα και τις αμέτρητες εφαρμογές του, αυτό το φυτό έχει κερδίσει επάξια την καρδιά (και την υγεία) μας. Στην αρχαιότητα, οι Ρωμαίοι και οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τη λεβάντα σαν άρωμα, όπως επίσης στο μπάνιο και στη μαγειρική. Η λεβάντα προτιμά τις ξηρές συνθήκες. Είναι στην ουσία ιθαγενές των Μεσογειακών ακτών. Λατρεύει να βρίσκεται στο φως (για 8 ώρες), σε μέρος με καλή κυκλοφορία του αέρα και σωστή αποστράγγιση. Είναι σημαντικό να αποφεύγετε να βρέχετε το φύλλωμά του, αφήνοντας μάλιστα το χώμα να στεγνώσει πλήρως ανάμεσα στις μέρες ποτίσματός του. Ποτίστε το καλύτερα μόνο στη βάση του.
Η γλάστρα που θα επιλέξετε να καλλιεργήσετε τη λεβάντα σας πρέπει να είναι μεγάλη με καλή αποστράγγιση και χαλίκια στον πάτο της. Αυτό θα βελτιώσει την κυκλοφορία του αέρα στις ρίζες. Η λεβάντα έχει ένα μεγάλο σύστημα ριζών, οπότε αν και το φυτό μπορεί να φαίνεται μικρό στην κορυφή, χρειάζεται μεγάλη γλάστρα για τις ρίζες του.
Πηγή: enallaktikidrasi.com
