Το 1786 ο Ιταλός Antonio Benedetto Carpano, ένας απλός υπάλληλος κάβας στο Τορίνο, είχε την έμπνευση να αρωματίσει το λευκό μοσχάτο κρασί με διάφορα βότανα που αφθονούσαν στην περιοχή του, ποικιλία μπαχαρικών, οινόπνευμα και ζάχαρη. Ο πειραματισμός αυτός προέκυψε στην προσπάθειά του να φτιάξει ένα απεριτίφ το οποίο θα τιμούσαν και οι γυναίκες, που δεν συμπαθούσαν τα ερυθρά πληθωρικά κρασιά του Πιεμόντε. Οι πειραματισμοί του στέφθηκαν από επιτυχία. Το ποτό υιοθετήθηκε από την υψηλή κοινωνία της περιοχής του, θεωρήθηκε ελκυστικό και πρωταγωνιστούσε σε χορούς και συναθροίσεις. Σύντομα, εμφανίστηκαν και άλλοι στο προσκήνιο με δικές τους εκδοχές και φυσικά το γλυκόπιοτο απεριτίφ δεν άργησε να βγει από τα σύνορα της Ιταλίας και να περάσει στη γειτονική Γαλλία.
H ιστορία λέει ότι η ιδέα των βερμούτ προέκυψε από την εποχή των Ρωμαίων, που τελειοποίησαν την τέχνη της ανάμιξης μεσογειακών βοτάνων με κρασί. Με τα χρόνια, η περιοχή του Πιεμόντε έγινε περιοχή ορόσημο για την παραγωγή βερμούτ με τη χρήση βοτάνων από τις Αλπεις και κατά τον 19ο αιώνα στο Τορίνο, την πρωτεύουσα του Πιεμόντε, γεννήθηκε η ιδέα του aperitivo, του απεριτίφ δηλαδή που οι Ιταλοί έπιναν στα στιλάτα καφέ της εποχής το απόγευμα πριν από το φαγητό.
Πρόκειται για ένα ενισχυμένο με οινόπνευμα κρασί που έχει αρωματιστεί και χρωματιστεί με βότανα, φλούδες και μυρωδικά. Στο πορτφόλιο των μυρωδικών του βερμούτ πρέπει να συμπεριλαμβάνεται τουλάχιστον μία ποικιλία άψινθου (artemisia ) που του δίνει τη χαρακτηριστική ορεκτική του πικράδα και το κάνει να διαφέρει από τα ξαδέλφια του, την quinquina αρωματισμένη με λίγο κινίνο (china ) και το americano που στα αρωματικά του συμπεριλαμβάνεται μεν ο άψινθος αλλά και η γεντιανή, η οποία δίνει στην πικράδα του ωραίες βοτανικές νότες.
Παρά το γεγονός ότι το βερμούτ παρασκευάζεται σε πολλά μέρη, τα πιο δημοφιλή είναι τα ιταλικά και τα γαλλικά, που θεωρούνται γλυκά και ξηρά αντίστοιχα.
Διαχωρίζοντας τα βερμούτ χρωματικά ξεκινάμε από τα λευκά με το Dolin (μοναδικό ποτό της γαλλικής ονομασίας προέλευσης Chambery ). Είναι ο ελαφρύτερος εκπρόσωπός τους, με μια φανταστική ξηρή γεύση σε ελαφρώς γλυκό φόντο κεντημένη με μια όμορφη βοτανικότητα αλά sherry που το κάνει ιδανικό για το Dry Martini και τις πράσινες ελιές.
Το Noilly Prat, το θρυλικό μαρσεγιέζικο βερμούτ που δοξάστηκε στα Martini, έχει μια λίγο πιο βαριά, ελαφρώς οξειδωμένη αίσθηση στην Original French dry εκδοχή του, γι’ αυτό προσωπικά προτιμώ την ελαφρύτερη βερσιόν του extra dry. Στο στιλ Chambery βγάζουν βερμούτ και πολλές τορινέζικες φίρμες.
Η άλλη μεγάλη κατηγορία είναι τα Vermouth di Torino και άλλα ιταλικά κόκκινα σ’ αυτό το στιλ. Ο καλύτερος εκπρόσωπος αυτής της κατηγορίας είναι το φανταστικό Cocchi Storico Vermouth di Torino με τη βαθιά, ντελικάτη ισορροπημένη γλύκα του μαζί με σφύζουσες νότες εσπεριδοειδών, καρύδας και μια πολύ σοφιστικέ πικράδα. Το διαδεδομένο Martini Rosso, πάλι, εκφράζει την καραμελέ, ήπια γλυκόπικρη γεύση του κλασικού ιταλικού βερμούτ. Στιλάτη ιδιαιτερότητα είναι το Carpano Antica Formula, από τον οίκο που δημιούργησε το βερμούτ όπως το ξέρουμε σήμερα, που είναι αρωματισμένο με βανίλια: το καραμελάτο σοκολατέ άρωμά του σ’ ένα φόντο που θυμίζει γλυκό κρασί Samos Anthemis αφήνει μια φανταστική σοφιστικέ πικράδα στο στόμα.
Μια άλλη ιδιαιτερότητα του ίδιου οίκου είναι το Punt e Mes που μπορεί να το θεωρήσει κανείς και εμφιαλωμένο κοκτέιλ βερμούτ με bitters. μετά την αρχική γλύκα εσπεριδοειδών αφήνει στη γλώσσα μια υπογραμμισμένη πικράδα αφού είναι αρωματισμένο με μπόλικη china. Στο παιχνίδι του βερμούτ έχουν μπει πλέον και καινούργιες χώρες και ένα τέτοιο πολύ καλό βερμούτ είναι το αυστριακό Pontica. Παλαιωμένο για πέντε χρόνια και με πολλά είδη άψινθου, έχει ένα πολύ ξεχωριστό στιλ, με την ανάλαφρη ωραία πικράδα του να κινείται στο στιλ των κόκκινων βερμούτ αλλά με το «ύφασμά» του σε επαφή με τα λευκά.
Ξαδέλφια των βερμούτ στην κατηγορία των απεριτίφ αρωματισμένων οίνων είναι ποτά όπως το Lillet (κρασί με λικέρ ) που γοητεύει με την ντελικάτη γλυκόπικρη πορτοκαλάτη γεύση του και το Dubonnet που μοιάζει πολύ με κρασί port.Το βερμούτ γλυκαίνεται με την προσθήκη ζαχαροκαλάμου ή καραμελωμένης ζάχαρης, ανάλογα με τον τύπο του.
Τι προσέχουμε….
Το συχνότερο λάθος παρόλα αυτά που κάνουν οι περισσότεροι αφορά το βερμούτ, το οποίο δυστυχώς, σχεδόν πάντα, μεταχειρίζεται στην καλύτερη όπως τα υπόλοιπα ποτά και στην χειρότερη, ως ένα υποδεέστερο συστατικό για τα κοκτέιλ σας. Συνήθως προτιμάται η πιο φθηνή μάρκα του εμπορίου και αποθηκεύεται κι αυτό στα ράφια του σπιτιού σας μαζί με τις υπόλοιπες φιάλες.
Τα ποτά στην πραγματικότητα δεν αντέχουν για πάντα. Όλα τα ποτά χαλάνε. Κάποια πιο αργά και κάποια άλλα πιο γρήγορα. Αυτό εξαρτάται κυρίως από τον αλκοολικό βαθμό τους, αλλά και από τις συνθήκες αποθήκευσης. Και εκεί την πατάνε οι περισσότεροι, αφού δεν γνωρίζουν πως το βερμούτ, ως ένα προϊόν με βάση το κρασί, διαθέτει αρκετά λιγότερους αλκοολικούς βαθμούς από σχεδόν όλα τα προϊόντα απόσταξης, άρα έχει και πολύ μικρότερη διάρκεια ζωής.
Ειδικά από τη στιγμή που θα ανοίξετε μία φιάλη βερμούτ, ο χρόνος που μπορείτε να το καταναλώσετε πριν αυτό αρχίσει να αλλάζει «χαρακτήρα» περιορίζεται σε μερικές μόλις εβδομάδες. Κι αυτό διότι έρχεται σε επαφή με το οξυγόνο, το οποίο του αλλάζει δραματικά το αρωματικό και γευστικό προφίλ. Όπως λέμε δηλαδή με απλά λόγια, οξειδώνεται.
Τι μπορείτε να κάνετε για να παρατείνετε τη διάρκεια ζωής του; Καταρχάς, να του συμπεριφερθείτε όπως συμπεριφέρεστε στο κρασί, δηλαδή να το αποθηκεύσετε στο ψυγείο. Αλλά και να φροντίσετε να το καταναλώσετε σε σύντομο χρονικό διάστημα, που δε θα πρέπει να ξεπερνά τους δύο μήνες, αν και αυτό το όριο έχει αποτελέσει θέμα συζήτησης μεταξύ πολλών ειδικών του χώρου.
Επιπροσθέτως, καθώς το βερμούτ αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό, ειδικά των κλασικών κοκτέιλ, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να επενδύσετε αγοράζοντας ανάλογης ποιότητας προϊόντα. Σε αρκετές συνταγές άλλωστε, το βερμούτ αποτελεί τον γευστικό και αρωματικό πρωταγωνιστή και όχι ένα ακόμη συστατικό που θα συμπληρώσει τη συνταγή σας.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, η κατηγορία του βερμούτ έχει παρουσιάσει εξαιρετικούς εκπροσώπους της στην αγορά, δίνοντας σας έτσι αρκετές εναλλακτικές, ώστε να δημιουργήσετε τη δική σας, εξατομικευμένη εκδοχή του αγαπημένου σας κλασικού κοκτέιλ.
Πως πίνεται…
Οι ειδικοί συστήνουν να αναδεύονται κατευθείαν στο ποτήρι τα κοκτέιλ που
περιέχουν βερμούτ ώστε να διατηρούνται τα αρώματά τους. Το κόκκινο βερμούτ
σερβίρεται σκέτο ή με πάγο, ενώ το λευκό πίνεται κρύο (με τη συμμετοχή ή όχι
πάγου) και γαρνίρεται με φέτα λεμόνι σε σχήμα ημισελήνου! Τη διαδικασία
σερβιρίσματος του λευκού ακολουθεί και το ροζέ βερμούτ, ενώ το ξηρό είναι το
απόλυτο βερμούτ για κοκτέιλ πίνεται όμως και σκέτο, με πάγο ή χωρίς, ακόμα και
με σόδα, και γαρνίρεται με φλούδα λεμονιού. Όσο για το κλασικό, κοσμοπολίτικο
Dry Martini, που λατρεύτηκε από τους μεγάλους σταρ και παραμένει επίκαιρο,
πίνεται παγωμένο σε κωνικό ποτήρι με υψηλό μίσχο.
Πηγή : urbanlife.gr , bitterbooze.com
