Black Tot Day είναι το όνομα που δίνεται στην ημέρα κατά την οποία το βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό διένειμε για τελευταία φορά στους ναύτες του την ημερήσια ποσότητα ρούμι (rum ration/daily tot) που δικαιούνταν. η μέρα που αυτή καταργήθηκε, η 31η Ιουλίου 1970, τιμάται με νοσταλγία πλέον κάθε χρόνο ως Black Tot Day.
H σχέση του βρετανικού ναυτικού με το αλκοόλ δημιουργήθηκε για να καλύψει δύο πολύ μεγάλες ανάγκες του πληρώματος των μακρινών και υπερπόντιων ενίοτε ταξιδιών τους: της ανάγκης συντήρησης του πόσιμου νερού και αυτής του πεσμένου ηθικού.
Το νερό για τα μακρινά ταξίδια του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, είτε αυτά πραγματοποιούνταν προς τις Ανατολικές Ινδίες -στη νοητή διαδρομή του Δρόμου του Μεταξιού- είτε στις Δυτικές προς χάριν εξερεύνησης του Νέου Κόσμου, διατηρούνταν σε μεγάλα βαρέλια τα οποία μετά από μερικές εβδομάδες έπιαναν άλγη. Το πρόβλημα λύθηκε εν μέρει με την ανάμειξη του νερού με μπίρα ή σε κάποιες σπανιότερες περιπτώσεις και με κρασί.
Το Μάρτιο του 1667 το ρούμι καθιερώθηκε ως βασικό χορηγούμενο ποτό, το οποίο σερβιριζόταν κάθε μέρα μεταξύ 11:00 και 12:00 το μεσημέρι. Η συγκεκριμένη χρονική περίοδος μάλιστα ονομαζόταν ‘’Up Spirits’’, και παρόλο που όντως αναπτέρωνε το ηθικό του πληρώματος, παραμένει αδιευκρίνιστο αν από εκεί βγήκε η έκφραση ‘’lift/keep your spirits up’’. Το ρούμι συνήθιζαν να το αποθηκεύουν σε ένα συγκεκριμένο δρύινο βαρέλι, γνωστό και ως “Rum Tub” το οποίο ήταν περίτεχνα διακοσμημένο και έφερε την επιγραφή “The Queen, God Bless Her”. Ως εκ τούτου η εισαγωγή της «μερίδας ρούμι» θεωρήθηκε ως μια γενναιόδωρη χειρονομία προς τους ναύτες η οποία όμως δημιούργησε μεγαλύτερα προβλήματα. Η έλλειψη πειθαρχίας και η μέθη κυριαρχούσαν στο κατάστρωμα από τη στιγμή που οι ναύτες άρχισαν να αποθηκεύουν τις ποσότητες που τους έδιναν κατά τη διάρκεια της ημέρας και να τις καταναλώνουν όλες μαζί.
Στις 21 Αυγούστου του 1740 ο Ναύαρχος Edward Vernon διέταξε να αραιωθεί με νερό η ημερήσια ποσότητα σε αναλογία 4:1 (4 μέρη νερό, 1 μέρος ρούμι) και να δίνεται στους ναύτες μόνο δύο φορές την ημέρα. Το μίγμα έγινε γνωστό ως “Grog” και πάρα την προσθήκη και άλλων συστατικών όπως λεμόνι, lime, ζάχαρη και κανέλα η αντίδραση του στόλου ήταν περιφρονητική. Ωστόσο τα προβλήματα μέθης συνεχίστηκαν με αποτέλεσμα η ποσότητα να μειωθεί στο ελάχιστο (1/8 του γαλονιού).
Στις αρχές του 1970 το Συμβούλιο των Ναυάρχων εξέφρασε κάποιες ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια των ναυτών και υποστήριζε ότι λόγω των τεχνολογικά προηγμένων μηχανημάτων και του εξοπλισμού οι ναύτες δεν θα πρέπει να καταναλώνουν ρούμι προκειμένου να είναι ασφαλείς και να χειρίζονται σωστά τον εξοπλισμό. Το θέμα έφτασε στην Βουλή των Κοινοτήτων και στις 28 Ιανουαρίου έγινε μια συζήτηση που έμεινε στην ιστορία ως “Great Rum Debate”. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης αυτής ο James Wellbeloved, βουλευτής του Εργατικού Κόμματος και πρώην ναύτης του Βασιλικού Ναυτικού υποστήριζε ότι το ρούμι βοηθούσε τους ναύτες να αντιμετωπίζουν τον επερχόμενο κίνδυνο με μεγαλύτερη δύναμη και αποφασιστικότητα. Παρ ‘όλα αυτά δεν κατάφερε να πείσει τη Βουλή.
Έτσι λοιπόν, στις 31 Ιουλίου του 1970 κηρύχθηκε το τέλος του Rum Ration. Οι ναύτες του Βασιλικού Ναυτικού ανέβηκαν στα πλοία για να ακούσουν για τελευταία φορά τις έξι καμπάνες που τους καλούσαν για να λάβουν το μερίδιό τους στις 11 π.μ. Πολλοί από αυτούς φορούσαν μαύρα περιβραχιόνια σε ένδειξη πένθους. Από τότε και μέχρι σήμερα το Black Tot Day γιορτάζεται ως μια σημαντική στιγμή στην ιστορία του Βρετανικού Ναυτικού.
Πηγη: beerandbar.gr/bitterbooze.com
