Το 1919 στις Η.Π.Α πέρασε ένας νόμος, γνωστός ως νόμος του Volstead που απαγόρευε την παραγωγή, εμπορία, εισαγωγή και διανομή οινοπνευματωδών ποτών με αλκοολικό δείκτη 0,5% και άνω. Έτσι, η Αμερική έμπαινε στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης που θα διαρκούσε έως και το 1933 όταν ο νόμος καταργήθηκε. Το αποτέλεσμα αυτού του νόμου λοιπόν ήταν η άνθιση των speakeasy χώρων όπου γινόταν παράνομη διάθεση αλκοόλ. Χαρακτηριστικά τα speakeasies που δημιουργήθηκαν έφτασαν τον εξαπλάσιο αριθμό σε σχέση με τα νόμιμα bars πριν την ποτοαπαγόρευση. Η παράνομη διάθεση ήταν ελκυστική όπως και όλη η διαδικασία. Τα speakeasies στήθηκαν παντού, ακόμη και στους πιο απρόβλεπτους χώρους. Στην πόρτα υπήρχε ένας «θυρωρός» και έπρεπε να ξέρεις τον κωδικό για να μπεις ακολουθώντας διαδρόμους και κρυφές πόρτες που σε οδηγούσαν σε καλά κρυμμένους χώρους όπου οι θαμώνες απολάμβαναν το ποτό τους μιλώντας χαμηλόφωνα και ήρεμα (speakeasy).
Η νέα μόδα λοιπόν φέρεται να ξεκίνησε στην περιοχή του Mckeesport λίγο έξω από το Pittsburg και συγκεκριμένα από την Kate Haster ιδιοκτήτρια σαλούν η όποια φώναζε στους πελάτες της ‘’Μιλάτε χαμηλόφωνα (speak easy) κύριοι’’. Τα νέα μαθεύτηκαν και στα μέρη που πωλούταν αλκοόλ χωρίς άδεια περισσότερων πολιτειών και σύντομα όλοι συνήθιζαν να πίνουν σε speakeasy μέρη και άρα να μιλούν χαμηλόφωνα, προκειμένου να μην κεντρίσουν τα βλέμματα της αστυνομίας.
Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος τον όποιο τα μπαρ που λειτουργούσαν την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης ονομάστηκαν speakeasy. Περίπου είκοσι χρόνια νωρίτερα είχε δημοσιευτεί στα μέσα, η ιστορία ενός πατέρα που μιλούσε στον γιο του πολύ δυνατά ,με αποτέλεσμα να λαμβάνει πάντα ως απάντηση το ‘’μιλά πιο χαμηλόφωνα μπαμπά’’. Τα μέσα εκμεταλλεύτηκαν την ιστορία αυτή και έτσι σύστηναν στον κόσμο να μιλάει πάντα χαμηλόφωνα σε ένδειξη κομψότητας. Έτσι ,ο κόσμος είχε μάθει πλέον για τα καλά την έννοια του speakeasy η οποία ωστόσο πλέον είχε αποκτήσει και μια ακόμη έννοια: Μιλάω χαμηλόφωνα πλέον μεταφορικά σήμαινε πίνω με μέτρο ,πίνω ενσυνείδητα.
Τα ”Speakeasies” ήταν μυστικοί χώροι που λειτουργούσαν παράλληλα με μία νόμιμη επιχείρηση όπως εστιατόριο , βιβλιοπωλείο , μανάβικο , κ.ο.κ.Έμπαινες για παράδειγμα μέσα σε κάποιο εστιατόριο να δειπνήσεις δήθεν και αφού έλεγες συνήθως κάποιον μυστικό κωδικό , σου άνοιγαν μία μυστική και καμουφλαρισμένη πόρτα που σε οδηγούσε στο κρυφό μπαρ, δηλαδή στον Παράδεισο!!!
Και μέσα στην γενικότερη μόδα για αναβίωση οτιδήποτε παλιού και vintage άνοιξε το 2000 στην Νέα Υόρκη το πρώτο σύγχρονο Speakeasy bar το ξακουστό πλέον Milk & Honey.Το μπαρ που ανά τακτά χρονικά διαστήματα αλλάζει το τηλέφωνο κρατήσεων του (μόνο με κράτηση μπαίνεις μέσα) και πρέπει να αγωνιστείς για να βρεις το τρέχον.Και ο μεταμοντέρνος αστικός μύθος που στήθηκε γύρω από το όνομα του και την δυσκολία να γίνεις μέλος αλλά και να το εντοπίσεις , βρήκε κι άλλους μιμητές που δημιούργησαν μία σειρά από συναρπαστικά μπαρ : το PDT (Please Don’t Tell) στην Νέα Υόρκη που μπαίνεις από μία μυστική πόρτα μέσα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο(!) , το Bourbon & Branch στο Σαν Φρανσίσκο που σου απαγορεύει να ”χρησιμοποιείς το κινητο σου ,να φωτογραφιζεις ή ν παραγγελνεις cosmopolitan. Κι όπως όλες οι μόδες από το εξωτερικό έρχονται κάποια στιγμή στην Ελλάδα έτσι κι αυτή.Τα πρώτα απαγορευμένα μπαρ έφτασαν στην Αμερική την περίοδο της οικονομικής κρίσης , τα πρώτα Speakeasy Bars στην Ελλάδα ήρθαν σε μία παρόμοια κατάσταση οικονομικής κρίσης με πρωτο το The Speakeasy Bar Athens . Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρεθείτε σε ένα speakeasy bar του σήμερα, αναζητήστε τα σημάδια της ποτοαπαγόρευσης, το στιλ του μεσοπολέμου, τις τζαζ μελωδίες και τα περίεργα ονόματα των κοκτέιλ στον κατάλογο.
Πηγη: Bitterbooze.com, fnl-guide.com
