Τα λικέρ με γλυκάνισο είναι γηγενή ποτά της Ελλάδας, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Οι αρωματικοί σπόροι του βοτάνου Pimpinella anisum είναι που κάνουν τα ποτά αυτά να ξεχωρίζουν. Βρίσκονται σε όλες τις χώρες γύρω από τη Μεσόγειο και χρησιμοποιούνται εκτός από τα ποτά στις τοπικές συνταγές.
Οι Ισπανοί πίνουν το παραδοσιακό ισπανικό λικέρ με γλυκάνισο, anis. Στη νότια Γαλλία, οι κάτοκοι συνηθίζουν να πίνουν τις Κυριακές, συνηθίζουν να γεμίζουν ένα ποτηράκι με pastis και να προσθέτουν νερό. Στην Ιταλία οι γιορτές και τα καθημερινά γεύματα ξεκινούν με μικρά ποτηράκια, γεμισμένα με λικέρ σαμπούκα, που μέσα ρίχνουν λίγους κόκκους καφέ.
Στην Ελλάδα, τα ουζερί και το ούζο είναι καθημερινή συνήθεια, διάσημη σε όλο τον κόσμο. Λίγο πιο κάτω, στο Λίβανο, έχουν στήσει ολόκληρους μύθους γύρω από το αράκ, που έχει 50% αλκοόλ: Λένε ότι αν πιεις πρώτα ένα ποτηράκι αράκ, χωρίς όμως να το συνοδέψεις με φαγητό, τότε διπλασιάζεις την αλκοολική ισχύ οποιουδήποτε ποτού πιεις μετά! H Tουρκία φημίζεται για την ρακή και πολλές άλλες χώρες που βρίσκονται στη μέση ανατολή πίνουν το αράκ, που είναι κάτι αντίστοιχο.
Γιατί όλες αυτές οι χώρες προσθέτουν γλυκάνισο στα ποτά
τους;
Αν δούμε την γαστρονομία τους, θα καταλάβουμε γιατί. Ο γλυκάνισος φημίζεται ως
ένα βότανο που βοηθάει στη πέψη και καθησυχάζει το στομάχι. Επίσης, προστίθεται
ως ένα έξτρα υλικό γιατί η γεύση του ταιριάζει άψογα με τα υλικά που
χρησιμοποιούν οι χώρες αυτές στη κουζίνα τους (τυρί, ελιές, σκόρδο κ.α.)
Τι διαφορά έχει η σαμπούκα από τη ρακή και το ούζο;
Το pastis μπορεί να ειπωθεί ότι είναι του ίδιου οικογενειακού δέντρου με το αρωματισμένο με αψιθιά αψέντι. Εκτός νόμου στη Γαλλία το 1915, ο άμεσος απόγονος του αψέντι ήταν το βόρειο ποτό, Pernod, το οποίο έκανε το ντεμπούτο του έξι χρόνια πριν από το pastis το 1926. Αν και τα δύο αποστάγματα κατατάσσονται συχνά λανθασμένα στην ίδια κατηγορία, είναι στην πραγματικότητα αρκετά διαφορετικά ποτά. Πιο έντονα αρωματικό από το Pernod, το ούζο και το arak, το pastis συνήθως αρωματίζεται όχι μόνο με γλυκάνισο, αλλά και μια σειρά από άλλα βότανα και μπαχαρικά, όπως μοσχοκάρυδο, κάρδαμο, λευκό πιπέρ και (νοτιοαμερικάνικα) φασόλια tonka. Μερικά εμπορικά σήματα αποφεύγουν ακόμα και τον απλό γλυκάνισο υπέρ του πιο εξωτικού αστεροειδούς γλυκάνισου από την Ασία.
Ανεξάρτητα από τα συστατικά ή το εμπορικό σήμα, όμως, υπάρχει μόνο ένας τρόπος να πιείτε pastis: αραιωμένο τουλάχιστον πέντε προς ένα με κρύο νερό και να το γευτείτε πολύ, πολύ ώρα. Τέτοια είναι η δημοτικότητα των pastis που είναι δυνατόν να πάτε σε ένα καφέ στη Γαλλία και να αντιληφθείτε αμέσως το άρωμα της γλυκόριζας και του γλυκάνισου. Και για τους aficionados, αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται για να ξέρουν ότι έχουν φτάσει στον προορισμό τοις.
Η ιταλική σαμπούκα είναι το ποτό με γλυκάνισο που είναι πιο διαδεδομένο στις ΗΠΑ. Αυτό που την κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα λικέρ γλυκάνισου είναι η εξαιρετικά γλυκιά γεύση της. Αυτό συμβαίνει γιατί οι Ιταλοί συνήθως την απολαμβάνουν μαζί ή μετά τον εσπρέσο που πίνουν αφού φάνε. Επίσης οι Ιταλοί την θεωρούν γιορτινό ποτό και την πίνουν ως welcome drink σε εκδηλώσεις, όπως επίσης και τα Χριστούγεννα. Λένε, ότι παλιά που ο καφές θεωρούνταν πολυτέλεια, το κύρος ενός καλεσμένου εξαρτιόταν από το πόσους κόκκους καφέ είχε μέσα στη σαμπούκα του.
Η ρακή και το ούζο και το λιβανέζικο αράκ σερβίρονται διαλυμένα με νερό και λίγο πριν το κυρίως φαγητό, με τα μεζεδάκια που προηγούνται. Και τα τρία είναι αποστάγματα από περισσεύματα σταφυλιού και άλλων παρόμοιων γεωργικών συστατικών.
Πηγή: krasiagr.com
